باکتری که موجب اریزیپل می شود در سراسر جهان پخش شده و یک بیماری ناشی از خاک شناخته شده است. بیماری بیشتر در پرندگان ایجاد می شود. بوقلمون و خوک میزبان اصلی بیشماری به شمار می روند. بیماری در گله خوک که واکسینه نشده باشد شدید است.
موش ها و حشرات آلوده منبع عفونت ها محسوب می شوند. چند نوع از پرندگان به اریزپیل حساس می باشند. مانند بوقلمون و کبوتر و بعضی پرندگان دیگر.
راه انتقال :
عفونت از راه خراش و زخم های رایج وارد می شود. بیماری به خصوص در بوقلمون های نر بیشتر است. زیرا در اثر نزاع و زخم هایی که ایجاد می شد , میکروب وارد بدن می شود. پرندگان قفسی , مقاوم نیستند. در صورتیکه یک عده پرنده مبتلا شوند تا 25% تلفات خواهند شد.
علائم کلینیکی :
کندی در حرکت , ضعف عمومی , بی اشتهایی , مدفوع سبز و زرد رنگ , کم شدن مقدار مدفوع که بستگی به حالت و شدت افسردگی دارد , از علائم و آثار بیماری هستند. مبتلایان به هم می چسبند و کله خود را روی سینه نگه داشته , چشم ها را می بندند. وضعیت دم نسبت به نوع پرنده و حساسیت آن فرق می کند.
کونژنکتیویت یکی از علائم اریزیل در مرغ عشق است. پرنده میل به پرواز ندارد و ترجیح می دهد که چرخ بخورد و نوک و منقارهای خود را با تور و سیم و غیره تمیز کند.
تشخیص :
با کالبدگشایی و آزمایش باکتریولوژی امکان پذیر است . آنهائی که بهبود می یابند , امنیت کامل پیدا می کنند.
معالجه :
تجویز پنی سیلین به مدت طولانی , مدیریت مناسب و رسیدگی به غذا , آب و کلسیم, بیماری را درمان می کند. باید توجه کرده تمام پرندگانی که در تماس با بیماری بوده اند باید معالجه شوند. اگر درمان نتیجه نداد , باید از اکسی تتراسایکلین استفاده کرد که قطعاً جواب می دهد جهت مقابله با این بیماری واکسن هم موجود است